Suluya child care home
Door: Ilse Plug
Blijf op de hoogte en volg Ilse
01 Augustus 2014 | Ghana, Wulugu
Hallo allemaal,
Ik zal dit keer even beginnen met een paar feitjes die ik nog niet eerder heb verteld, maar wel leuk zijn om te weten denk ik.
- Hier in Ghana zijn overal, werkelijk overal, dieren. De kippen lopen onder je stoelen door, de geitjes staan overal langs de weg, de koeien chillen op serieus een halve meter van ons raam bij onze kamer en de varkens steken ongegeneerd de weg over.
- In het noorden van Ghana zijn er bijna evenveel moslims als christenen, maar ze wonen allemaal samen in dezelfde dorpen. Best bijzonder om te zien. Zeker als een moskee en kerk naast elkaar staan en niemand hier moeilijk over doet.
- Zodra het donker wordt probeer ik de wc hier meestal een beetje te mijden. Er lopen namelijk nogal wat kakkerlakken rond.. Niet echt mijn favoriete beestjes.
- In Ghana is tijd een heel ruim begrip. Als we ergens bijna zijn kan het nog gerust een uur duren. Terwijl ik dit schrijf wacht ik nog op m'n lunch. Mijn hostmom wilde dit gaan maken, maar wij zeiden "don't hurry" toen ze vond dat we al te laat waren met het eten. Niet heel slim, want we zijn nu een uur verder en ik wacht nog steeds op mijn eten.
- De wegen hier bestaan uit rood stof, wat niet heel prettig is omdat je dus continue vies bent. Zelfs na een geweldige bucket shower kan ik het stof nog van mijn armen en benen vegen.
Bedankt trouwens voor alle reacties! Ik lees ze allemaal trouw, maar kan er niet op antwoorden helaas. But keep on going!
Vandaag zijn we voor het eerst bij het weeshuis geweest. We kwamen aan na ongeveer een tocht van 40 minuten op de motorride. Dit is een motor met daarachter een grote laadbak waar we in konden zitten. Ik was super blij dat we er na al die dagen nu eindelijk heen gingen. Toen we aankwamen zaten zo'n 40 kinderen (ongeveer 10 wonen er gewoon in het dorp, maar komen ook kijken omdat er "seleminga's" komen) in rijen netjes op de grond op ons te wachten. Onze hostmom vertelde dat dit de tweede keer ooit was dat er blanke in dit dorp kwamen en dat ze verder nooit blanke zagen. We werden voor de groep kinderen gezet en toen zei Janet: you can teach them something. Dus Lia en ik keken elkaar eerst aan van: oke en nu? Maar al snel waren we druk dansjes en liedjes aan het instuderen. Head, shoulders, knees and toes was een succes. Net zoals "if you're happy and you know it". De kinderen spreken zelf alleen geen woord Engels, dus dat is wel lastig. Je kan niet met ze praten. Dus wij kunnen nu in het mampruli vragen wat hun naam is zodat we die kunnen gaan oefenen. Dat gaat nog lastig worden want ze lijken heel veel op elkaar en Ghanese namen zijn nou niet bepaald makkelijk. Daarna ging Janet (onze hostmom) ons een rondleiding geven. Het weeshuis bestaat nog maar 4 maanden en is heel erg arm. Het huis zelf is ook nog niet klaar. Er is van een soort rood cement een muur gemaakt. Op de binnenplaats zijn twee lemen hutjes met rieten dakjes, verder staat er nog een klein hutje maar daar zit nog geen dak op. Er is met een muurtje een soort afbakening waar de keuken moet komen en ook de badkamer is nog niet te herkennen als zodanig. Ze slapen dan ook 100 meter verderop bij "auntie". Daar is ook het badgedeelte. Het is echt heel arm en de kinderen hebben dan ook serieus geen éen speeltje of iets waarmee ze zich kunnen vermaken. Gelukkig hebben we genoeg meegebracht!!
Toen ze gingen eten hadden ze maar 6 bakjes om de rijst in te doen. Ze moesten groepjes maken en daarna met zijn allen (met de hand uiteraard) een bakje rijst delen. Daarna kwam er nog een grote emmer met bruin water. Ik dacht eerst om handen te wassen o.i.d. Maar nee, dit was het drinkwater. Ze hadden welgeteld 1 plastic mok waar alle kinderen een beker (bruin)water uit mochten drinken. Bizar om te zien. We willen dus sowieso gaan zorgen voor genoeg bekers en etensbakjes.
We zullen dit weekend goed nadenken en opschrijven waar we het geld aan willen uitgeven. Het gaat ontzettend goed terecht komen. We willen een deel gaan investeren in het afbouwen van het weeshuis en een deel in spullen die nu hard nodig zijn. Als we meer details hebben laat ik het weten.
Vanaf volgende week zal ik iets minder vaak een blog schrijven, omdat we dan van maandag tot vrijdag in het weeshuis zijn en we wat meer ritme op zullen bouwen en de dagen wat meer op elkaar zullen gaan lijken.
Liefs, Ilse
P.s. Het is inmiddels een half uur verder en ik heb nog steeds geen lunch.. Het is al bijna 16.00 uur dus ik denk dat we doorschuiven naar het avondeten, haha!
Ik zal dit keer even beginnen met een paar feitjes die ik nog niet eerder heb verteld, maar wel leuk zijn om te weten denk ik.
- Hier in Ghana zijn overal, werkelijk overal, dieren. De kippen lopen onder je stoelen door, de geitjes staan overal langs de weg, de koeien chillen op serieus een halve meter van ons raam bij onze kamer en de varkens steken ongegeneerd de weg over.
- In het noorden van Ghana zijn er bijna evenveel moslims als christenen, maar ze wonen allemaal samen in dezelfde dorpen. Best bijzonder om te zien. Zeker als een moskee en kerk naast elkaar staan en niemand hier moeilijk over doet.
- Zodra het donker wordt probeer ik de wc hier meestal een beetje te mijden. Er lopen namelijk nogal wat kakkerlakken rond.. Niet echt mijn favoriete beestjes.
- In Ghana is tijd een heel ruim begrip. Als we ergens bijna zijn kan het nog gerust een uur duren. Terwijl ik dit schrijf wacht ik nog op m'n lunch. Mijn hostmom wilde dit gaan maken, maar wij zeiden "don't hurry" toen ze vond dat we al te laat waren met het eten. Niet heel slim, want we zijn nu een uur verder en ik wacht nog steeds op mijn eten.
- De wegen hier bestaan uit rood stof, wat niet heel prettig is omdat je dus continue vies bent. Zelfs na een geweldige bucket shower kan ik het stof nog van mijn armen en benen vegen.
Bedankt trouwens voor alle reacties! Ik lees ze allemaal trouw, maar kan er niet op antwoorden helaas. But keep on going!
Vandaag zijn we voor het eerst bij het weeshuis geweest. We kwamen aan na ongeveer een tocht van 40 minuten op de motorride. Dit is een motor met daarachter een grote laadbak waar we in konden zitten. Ik was super blij dat we er na al die dagen nu eindelijk heen gingen. Toen we aankwamen zaten zo'n 40 kinderen (ongeveer 10 wonen er gewoon in het dorp, maar komen ook kijken omdat er "seleminga's" komen) in rijen netjes op de grond op ons te wachten. Onze hostmom vertelde dat dit de tweede keer ooit was dat er blanke in dit dorp kwamen en dat ze verder nooit blanke zagen. We werden voor de groep kinderen gezet en toen zei Janet: you can teach them something. Dus Lia en ik keken elkaar eerst aan van: oke en nu? Maar al snel waren we druk dansjes en liedjes aan het instuderen. Head, shoulders, knees and toes was een succes. Net zoals "if you're happy and you know it". De kinderen spreken zelf alleen geen woord Engels, dus dat is wel lastig. Je kan niet met ze praten. Dus wij kunnen nu in het mampruli vragen wat hun naam is zodat we die kunnen gaan oefenen. Dat gaat nog lastig worden want ze lijken heel veel op elkaar en Ghanese namen zijn nou niet bepaald makkelijk. Daarna ging Janet (onze hostmom) ons een rondleiding geven. Het weeshuis bestaat nog maar 4 maanden en is heel erg arm. Het huis zelf is ook nog niet klaar. Er is van een soort rood cement een muur gemaakt. Op de binnenplaats zijn twee lemen hutjes met rieten dakjes, verder staat er nog een klein hutje maar daar zit nog geen dak op. Er is met een muurtje een soort afbakening waar de keuken moet komen en ook de badkamer is nog niet te herkennen als zodanig. Ze slapen dan ook 100 meter verderop bij "auntie". Daar is ook het badgedeelte. Het is echt heel arm en de kinderen hebben dan ook serieus geen éen speeltje of iets waarmee ze zich kunnen vermaken. Gelukkig hebben we genoeg meegebracht!!
Toen ze gingen eten hadden ze maar 6 bakjes om de rijst in te doen. Ze moesten groepjes maken en daarna met zijn allen (met de hand uiteraard) een bakje rijst delen. Daarna kwam er nog een grote emmer met bruin water. Ik dacht eerst om handen te wassen o.i.d. Maar nee, dit was het drinkwater. Ze hadden welgeteld 1 plastic mok waar alle kinderen een beker (bruin)water uit mochten drinken. Bizar om te zien. We willen dus sowieso gaan zorgen voor genoeg bekers en etensbakjes.
We zullen dit weekend goed nadenken en opschrijven waar we het geld aan willen uitgeven. Het gaat ontzettend goed terecht komen. We willen een deel gaan investeren in het afbouwen van het weeshuis en een deel in spullen die nu hard nodig zijn. Als we meer details hebben laat ik het weten.
Vanaf volgende week zal ik iets minder vaak een blog schrijven, omdat we dan van maandag tot vrijdag in het weeshuis zijn en we wat meer ritme op zullen bouwen en de dagen wat meer op elkaar zullen gaan lijken.
Liefs, Ilse
P.s. Het is inmiddels een half uur verder en ik heb nog steeds geen lunch.. Het is al bijna 16.00 uur dus ik denk dat we doorschuiven naar het avondeten, haha!
-
01 Augustus 2014 - 21:39
Sjaak:
he ilse, het is nu half tien hier, bij jou dus half acht, maar eh... heb je nou al gegeten? we maken ons wel een beetje zorgen of je wel op tijd en genoeg te eten krijgt. je hebt tenslotte flink voor deze trip betaald, dus je zou toch wel een soort all-inclusive mogen verwachten. is er misschien een macdonalds in de buurt, voor noodgevallen? ik heb nog een tip voor een liedje om met de kinderen te doen: in de maneschijn.... (hiermee bedoel ik niet ons sinterklaasliedje). trouwens nou we toch over sinterklaasliedjes hebben.. dat is natuurlijk een uitgebreid en makkelijk repertoire.
ik denk wel dat je er voor zorgt dat de centen uit nederland goed terecht komen. je bent goed bezig. kus. mireille en sjaak. -
01 Augustus 2014 - 22:11
Marjon:
Hoi Ilse,
Leuk verslag weer. Als ik het zo lees zal het geld inderdaad heel goed terecht komen. En petje af hoor, van all-inclusive naar back to basic is voor jou blijkbaar geen enkel probleem. En inderdaad kakkerlakken zijn bleeh.
Hoop inderdaad dat je ondertussen wel hebt gegeten.
Gr Marjon
-
03 Augustus 2014 - 12:52
John En Barbara:
Hoi Ilse,
We zijn heel erg onder de indruk van je reisverslag. Wat een andere wereld dan je gewend bent... Goed dat je daar niet alleen bent, jullie hebben vast veel steun aan elkaar...
Wat zullen ze blij met jullie zijn, zoiets simpels als eetbakjes en bekers, je had vast niet bedacht dat zoiets normaals daar niet zou zijn!
Ik (Barbara) gruwel wel een beetje als ik je verhalen lees, alleen de gedachte dat ik om vier nog geen lunch zou hebben, is voor mij al genoeg om te beseffen dat dit niets voor mij zou zijn. Ik kan helaas geen maaltijd overslaan zonder chagrijnig te worden.
Sjaak had al leuke tips voor liedjes. "Zo gaat de molen" zal het ook wel goed doen, zakdoekje leggen vast ook wel. Alleen het zakdoekje zal wel een ander voorwerp worden.
Ilse, heel veel plezier en ook heel veel sterkte toegewenst!!!
Liefs,
John en Barbara xxx -
03 Augustus 2014 - 19:06
Alie Plug:
Hoi Ilse, lees net je ( voor mij) eerste verslag. Wat zul je daar een inspiratie opdoen voor de rest van je leven! Ik ga het nog verder terug lezen. Volgens mij kunnen jullie die mensen met kleine dingen een heel eind verderop helpen.
Pas op dat je niet mager terug komt! Dat is het ook niet..
We gaan je nu volgen. Dat was tot nu toe niet gelukt. We waren in de binnenlanden van Nederland op vakantie, amper WIFI, geen 3G of wat dan ook,
Groeten Alie en Isa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
